Afschrift van Richard Stallman's toespraak in Brussels, België; 1 april 2007

Het originele afschrift verscheen in het Engels op 4 april 2007. Achtergrond en aanverwante onderwerpen

De opnamen werden verzorgd door Sean Daly. Afschrift door Ciarán O'Riordan. U kan deze activiteiten ondersteunen door lid te worden van de Fellowship of FSFE, door donaties aan de FSFE en door anderen aan te moedigen hetzelfde te doen. De toespraak verliep in het Engels.

Hoofdpunten van de toespraak

Wat is Vrije Software?
Het GNU-project
Vrije Softwarelicenties
Internationalisering
Tivoïsatie
Tivoïsatie - de beperkingen in de derde proeftekst
Uithollen van de EUCD en de DMCA
Novell, Microsoft en patenten
Stopzetten van de licentie
Formaliseren van de extra toestemmingen
BitTorrent
Patentvergelding en de Apache-licentie
De zin tussen vierkante haakjes

De toespraak

(menu) [Sectie: Wat is Vrije Software?]

Om de GNU General Public License te kunnen begrijpen, moet men eerst weten wat Vrije Software is. Vrije Software is software die de vrijheden van haar gebruikers respecteert. Software die niet vrij is, noemt men propriëtaire software. Niet-vrije software, software die haar gebruikers onderwerpt, wordt verdeeld onder een sociaal systeem dat de gebruikers verdeeld en hulpeloos maakt. Verdeeld omdat het voor elke gebruiker verboden is om het programma met andere te delen, hulpeloos omdat de gebruikers de broncode niet hebben, ze kunnen de software niet aanpassen, niet beheren, men kan zelfs niet onafhankelijk controleren wat de software echt doet. Er kunnen best slechte eigenschappen ingebouwd zitten, en de gebruikers kunnen zelfs niet onderzoeken wat die slechte eigenschappen zijn.

Vrije Software respecteert de vrijheid van haar gebruikers. Daarom is het heel belangrijk om duidelijk te maken dat als we spreken over Vrije Software, we praten over vrijheid en niet over de prijs, we praten niet over gratis software. Het gaat ons niet over de prijs, de prijs is maar een detail. Een bijkomend iets, geen ethische regel. Als u op een juiste manier over Vrije Software wil nadenken bekijk het dan als vrije meningsuiting, en niet als een vrij (gratis) biertje. (think of free speech, not free beer)

Om precies te zijn, geeft Vrije Software u de volgende vier vrijheden:

Vrijheid nul, de vrijheid om een programma te gebruiken zoals u dat zelf wil.
Vrijheid één, de vrijheid om de broncode van een programma te bestuderen en te veranderen, zodat het programma doet wat u wil als u het gebruikt.
Vrijheid twee, de vrijheid om uw buur te helpen; dat is de vrijheid om exacte kopieën door te geven aan anderen, als u dat wil.
Vrijheid drie, de vrijheid om uw gemeenschap te helpen; dat is de vrijheid om uw aangepaste versie van de software te verdelen, als u dat wil.

Elk van deze vrijheden geeft u de kans om iets te doen, als u dat wil. Het is geen verplichting, het moet niet. U bent niet verplicht een programma te gebruiken. U hoeft de broncode niet te bestuderen en te veranderen. U moet geen exacte kopieën van het programma verdelen. En u moet uw aangepaste versies van de software niet verdelen. Maar het staat u wel vrij dat te doen, als u dat wil.

Als dit een toespraak was over Vrije Software, zou ik nu uitleggen waarom deze vier vrijheden essentieel zijn, maar in deze korte inleiding zal ik dat achterwege moeten laten. Het volstaat dat ik zeg indien software met deze vier vrijheden verdeeld wordt, de software verdeeld en gebruikt wordt op een sociaal ethisch verantwoorde wijze. Wat betekent dat de software, binnen deze context tenminste, ethisch verantwoord is. Maar als één van deze vrijheden wezenlijk ontbreekt, dan is het programma propriëtaire software, wat betekent dat het programma verdeeld en gebruikt wordt op een onethische wijze, wat dit programma ook doet, het zou nooit op zo'n wijze verdeeld mogen worden.

Een niet-vrij programma ontwikkelen levert geen bijdrage aan de gemeenschap. Het is een aanval op onze vrijheid en op de sociale solidariteit. Zo'n aanvallen moeten ontmoedigd worden, ik kijk uit naar de dag dat ze ophouden te bestaan. Dat is het doel van de Vrije Software-beweging; alle computergebruikers moeten deze vier vrijheden hebben, voor alle software die ze gebruiken. De onderwerping van anderen, door middel van de software die ze gebruiken, moet ophouden.

(menu) [Sectie: Het GNU-project]

Om dit te verwezenlijken, of toch tenminste om een aanzet te geven, begon ik in 1984 aan de ontwikkeling van een besturingssysteem dat volledig uit Vrije Software moest bestaan. Ik noemde het GNU, wat een recursief acroniem is voor "GNU's Not Unix". Dit systeem is in technisch opzicht compatibel met Unix, maar het is belangrijk dat het geen Unix is. Unix is propriëtaire software en GNU, dat dus geen Unix is, kan door ons, de ontwikkelaars, vrij gemaakt worden, en dat maakt het verschil - u krijgt een besturingssysteem dat u vrij kan gebruiken zonder uw vrijheid voor iemand te moeten opgeven.

Vandaag zijn er tientallen miljoenen, misschien zelfs honderd miljoen gebruikers van één of andere variant van het GNU-systeem. De meeste mensen weten niet dat ze een variant van het GNU-systeem gebruiken, omdat zij denken dat ze Linux gebruiken. Linux is inderdaad één onderdeel van het systeem dat ze gebruiken. Een onderdeel dat een essentieel deel van het werk verricht en dat ontwikkeld werd in 1991, en door zijn ontwikkelaar bevrijd werd in 1992. Met de GNU plus Linux combinatie werd het voor het eerst mogelijk om een PC-compatibele computer te gebruiken in vrijheid.

(menu) [Sectie: Vrije Softwarelicenties]

Linux werd bevrijd door het opnieuw uit te brengen onder de GNU General Public License. De GNU General Public License is de Vrije softwarelicentie die ik geschreven heb voor de onderdelen van het GNU-systeem. Als wij onderdelen schreven, maakten we er Vrije Software van door ze uit te brengen onder de GNU GPL.

Maar wat betekent dat? Juridisch bekeken is een programma een literair werk, en dus onderhevig aan het auteursrecht. Alles wat u schrijft, valt automatisch onder het auteursrecht - wat eigenlijk een absurde wet is, maar het is zo - en deze wetgeving verbiedt kopiëren, verdelen en aanpassingen aan dat werk. Dus hoe kan zo'n programma ooit Vrije Software worden? De eigenaar van het auteursrecht moet een tekst bijvoegen die de gebruikers zegt: "U heeft de vier vrijheden", omdat wij daar geen probleem van maken. Zo'n tekst is een Vrije Softwarelicentie. Elke tekst die u deze vrijheden geeft is een Vrije Softwarelicentie.

Er bestaan momenteel wel een twaalftal verschillende Vrije Softwarelicenties, maar de GNU GPL is de meest populaire. Het wordt gebruikt voor ongeveer 70% van alle Vrije Softwarepakketten. Het grootste verschil tussen de GNU GPL en de meeste andere Vrije Softwarelicenties is dat de GNU GPL een copyleftlicentie is.

Copyleft is een techniek die ik heb uitgevonden, een manier om de auteursrechtwetgeving te gebruiken om de vrijheid van anderen te verdedigen. Om een Vrije Softwarelicentie te zijn, moet een licentie u de vier vrijheden geven, als u dus een programma krijgt onder om het even welke Vrije Softwarelicentie, dan heeft u deze vier vrijheden. De licentie geeft ze u. En daar hoort ook vrijheid nummer drie bij, de vrijheid om aangepaste versies te verdelen, en vrijheid nummer twee, de vrijheid om kopieën zonder aanpassingen te verspreiden. Maar als u deze vrijheden gebruikt, als u deze kopieën verder verdeelt aan anderen, hebben zij dan ook deze vier vrijheden?

Misschien wel, misschien niet, het hangt van jou af. Zo zag ik in 1984 bijvoorbeeld al het gevaar dat iemand uitvoerbare code van het programma zou verdelen, zonder er de broncode bij te leveren, wat als gevolg zou hebben dat de ontvangers van deze bestanden nooit vrijheid nummer één zouden hebben. De vrijheid om de broncode te bestuderen en het programma aan te passen zodat het doet wat zij willen.

Dus als je kopieën kan verdelen zonder de broncode mee te leveren, dan zouden mensen die het programma van jou krijgen nooit de vier vrijheden hebben. Toch niet allemaal.

Iets anders wat je bijvoorbeeld zou kunnen doen, is bijkomende beperkingen opleggen. Als je het programma verder verdeelt, gebruik je misschien een andere licentie, één met meer beperkingen, die de vier vrijheden van de gebruiker niet respecteert. Als je dat moest doen, hebben de personen die het programma van jou krijgen geen Vrije Software gekregen. Veel Vrije Softwarelicenties staan dit soort gedrag toe, ze geven je de vier vrijheden, maar helpen ze niet verdedigen. Een tussenpersoon kan alle vrijheid aan het programma ontnemen en het aan jou geven. Je krijgt dan wel de code, maar niet de vrijheid. Je krijgt dan bijvoorbeeld alleen het uitvoerbare bestand, of het uitvoerbare bestand met een licentie die zegt dat het niet is toegestaan om dit programma te kopiëren. Misschien krijg je zelfs de broncode, maar heb je niet de toestemming om ze te kopiëren. Er kan van alles gebeuren met als resultaat dat je geen Vrije Software krijgt.

Het was mijn doel, bij het ontwikkelen van het GNU besturingssysteem, om alle computergebruikers opnieuw vrijheid te geven. Als het voor een tussenpersoon mogelijk is om de software niet-vrij te maken, als men, bijvoorbeeld door het veranderen van de software, het excuus heeft om de software niet-vrij te maken, dan is mijn doel mislukt. Dan zijn wij er niet in geslaagd om de gebruiker zijn vrijheid te geven.

Daarom heb ik een Vrije Softwarelicentie ontworpen die er voor zorgt dat iedereen die een versie krijgt van het programma, een Vrije Softwareversie krijgt, een versie met de vier vrijheden. In versie één van de GNU GPL, die gepubliceerd werd in 1989, heb ik er dan ook voor gezorgd dat de twee eerder beschreven aanvallen op uw vrijheid, onmogelijk werden.

De eerste: alleen het uitvoerbaar bestand verdelen, zonder de broncode. GPL versie één stelde duidelijk dat als u een uitvoerbaar bestand wil verdelen, u ook de broncode voor dezelfde mensen beschikbaar moet maken. Zo werd deze aanval afgeblokt.

De andere aanval was het opleggen van bijkomende licentievoorwaarden, het veranderen van de licentie. Versie één van de GPL stelde duidelijk dat u de toestemming hebt om kopieën te verdelen, maar dat u dat wel opnieuw onder deze licentie moet doen, niets meer en niets minder. Op enig andere manier mag u de software niet verdelen. Dus geen extra voorwaarden. En de voorwaarden die anderen hun vrijheid geven mogen niet verwijderd worden. Elke kopie die u aan iemand anders geeft, moet juridisch gezien onder dezelfde licentie verdeeld worden, onder de GNU GPL.

In 1991 publiceerde ik de tweede versie van de GNU GPL, die nog andere methodes om onze vrijheid te ontnemen, moest blokkeren. Een methode die ik in 1989 nog niet kende, maar waar ik me later bewust van werd. Dat was een patenthouder die een verdeler van de software zou aanklagen, en in een vergelijk zou de verdeler ermee akkoord gaan om "de software te verdelen met bepaalde beperkingen voor de gebruikers".

Wat konden we daaraan doen? Softwarepatenten zijn wapens die niet zouden mogen bestaan. Zij zijn een bedreiging voor de computergebruikers, ze ondermijnen softwareontwikkeling, ze zijn alleen positief voor de megabedrijven. Het zijn ook de megabedrijven die lobbyen voor deze patenten, met de hulp van hun schoothondje, de regering uit Washington.

In landen die gek genoeg zijn geweest om softwarepatenten toe te staan, kan een patenthouder elke verspreiding van het programma tegenhouden, als dat een gepatenteerd idee van hem bevat. We kunnen dit soort gedrag door middel van een licentie niet tegenhouden. Een Vrije Softwarelicentie geeft je enkel de toestemming om de auteursrechten te gebruiken van het betreffende werk, het heeft niets te maken met iemand anders zijn patenten.

We kunnen niet verhinderen dat een patenthouder een programma dood maakt, maar we kunnen wel hopen dat we het programma kunnen besparen van iets ergers dan de dood, het programma niet-vrij maken, het herleiden tot een instrument voor onderwerping. Ons programma kan beter ophouden te bestaan, tenminste voor de volgende twintig jaar, de tijd dat een patent geldt, dan dat het een instrument wordt voor onderwerping van zijn gebruikers. Dat was een oplossing die ik wel kon verwezenlijken. Dus in GPL versie twee, sectie zeven staat dat als je extra voorwaarden krijgt opgelegd voor het gebruik, of als er extra voorwaarden zijn die je verbieden het programma te verdelen met al de vrijheden van de GPL, dan mag je het programma niet meer verdelen.

Dus iedereen die jou probeert aan te klagen, of die daarmee dreigt, en een vergelijk probeert te bekomen waardoor het programma een instrument wordt voor onderwerping, zal ontdekken dat hij alleen de dood van het programma heeft bekomen. ...wat ten minste het veel ergere lot dan de dood, voor het programma voorkomt. En het is al gebleken, dat deze maatregel onze gemeenschap een zekere bescherming biedt, aangezien patenthouders er vaak weinig voordeel in zien om een programma 'dood' te maken. Als aan de andere kant, een patent een programma niet-vrij kon maken, en mensen moest kunnen laten betalen om het te gebruiken, dan zouden ze er vast wel de voordelen van in zien. Dus als de patenthouder de kans moest krijgen om een programma te misbruiken, dan zou dat veel verleidelijker zijn dan de kans om het programma te vermoorden. Door ons been stijf te houden, maken we het dus minder waarschijnlijk dat ergere dingen met onze software gebeuren.

GPL versie twee wordt nu al zestien jaar gebruikt. De afgelopen jaren zagen we al vaak redenen om er veranderingen in aan te brengen. Twee jaar geleden, hebben we besloten de we er echt werk van gingen maken en een nieuwe versie wilden uitbrengen. We beseften dat dat tijd zou vragen. Ik heb enkele maanden van 2005 aan de derde versie van de GPL gewerkt, om een eerste discussietekst klaar te krijgen tegen januari 2006.

We hebben zopas de derde discussietekst gepubliceerd en hebben beslist om nog zestig dagen te wachten, om dan hopelijk de allerlaatste discussietekst voor te stellen die na de laatste commentaren de uiteindelijke versie moet worden.

Welke veranderingen hebben we ingevoerd?

Mensen vragen vaak voor een eenvoudige samenvatting van de veranderingen, maar dat is onmogelijk. Dat komt omdat elke verandering vrij specifiek is, maar steeds met hetzelfde doel voor ogen: de vrijheid van elke gebruiker verdedigen. Dat zal nooit veranderen. Dus alle veranderingen gaan over een specifiek punt en detail. Ik zal iets vertellen over de meest belangrijke. Eén ervan is de internationalisering.

(menu) [Sectie: Internationalisering]

We hebben de gebruikte taal aangepast, om te voorkomen dat we termen moeten gebruiken die meer dan nodig verschillen tussen verschillende landen. Termen zoals "distribute". In GPL versie drie, gebruiken we niet langer de term "distribute". We hebben twee nieuwe termen gedefinieerd, we definieerden ze op zo'n manier dat ze wereldwijd zo gelijk mogelijk geïnterpreteerd kunnen worden. De eerste term is "propagate", wat zoiets als kopiëren betekent, of alles wat erop lijkt en dat valt onder de auteursrechten.

Alles behalve het aanpassen van een kopie of het gebruiken van het programma, valt onder "propagating". De tweede term is "convey", wat ongeveer neerkomt op het verdelen onder anderen, het werd omschreven in functie van de term "propagating" op zo'n manier dat anderen ook een kopie kunnen verkrijgen. We proberen op deze manier de term "distribution" te vermijden. In de rest van de licentie spreken we dus over "propagating" en "conveying" van het werk. Op deze manier zijn de termen vrij universeel. Ze zullen nooit overal helemaal gelijk zijn, zolang de details van de auteursrechten in verschillende landen verschillen.

(menu) [Sectie: Tivoïsatie]

Een andere belangrijke verandering dient om een nieuwe aanval op onze vrijheden, die de laatste jaren steeds meer de kop op steekt, aan te pakken. Ik noem het tivoïsatie. Dit is de praktijk om een machine te ontwikkelen die weigert om software te draaien die door de gebruiker werd aangepast.

Het is genoemd naar de, volgens mij, eerste machine die dit deed, de Tivo. De Tivo bevat Vrije Software onder de GPLv2, en de makers hebben ook de broncode vrijgegeven. De gebruiker van de Tivo kan de software dus aanpassen, zijn nieuwe versie compileren, deze versie installeren op zijn machine, waarna de machine zal weigeren om deze versie te draaien omdat ze merkt dat het een aangepaste versie van de software is. Dat betekent dat op een bepaalde manier de gebruiker wel zijn vrijheid nummer één heeft kunnen uitoefenen, maar in praktijk is hij het recht verloren, men wordt bedrogen. Dit gebeurt nu systematisch, en wordt dus een systeem om onze vrijheid te bedreigen. We hebben besloten om ook dit bedrog te blokkeren. We hebben een extra voorwaarde gemaakt voor het verdelen van de uitvoerbare code: we zeggen dat als u uitvoerbare code verdeelt samen met een product, of voor het gebruik in een bepaald product, u ook al de nodige bijhorende zaken moet leveren die nodig zijn om een eigen, aangepaste versie van de software op dat product te kunnen installeren en te laten werken met dezelfde mogelijkheden als het origineel, tenzij de nieuwe software juist die functies verandert. Wat belangrijk is, is niet alleen het feit dat een gebruiker in staat is om zijn eigen versie te installeren en te laten werken, maar zeker ook dat die nieuwe versie dezelfde mogelijkheden moet krijgen als het origineel, ondanks dat ze is aangepast.

Het feit alleen al dat een programma wordt gecontroleerd op aanpassingen, en als dat het geval is,niet in staat wordt gesteld om hetzelfde te doen, dan is dat een inbreuk, dat betekent dat de installatie-informatie onvoldoende is, dat is wat bijvoorbeeld zou gebeuren onder het Microsoft schema dat men vroeger Palladium noemde. Zij hadden het idee opgevat dat een programma zo gecodeerd zou worden dat alleen één bepaald programma in staat zou zijn om het opnieuw te decoderen. Als je de broncode van het programma zou nemen, de software veranderde en het opnieuw compileerde, veranderde de checksum van uw versie. Dus zou de aangepaste versie niet langer in staat staat zijn om de bestanden, gemaakt met het originele programma, te lezen. En de originele versie zou ook niet in staat zijn om bestanden die met uw programma gemaakt zijn,voor zover die al bestaan, te lezen. Zij stellen dit voor als een symmetrische situatie, en beweren dat ze jou niets in de weg leggen, maar onze voorwaarden stellen dat je alles moet meeleveren zodat uw aangepaste versie in staat is om dezelfde taak te verrichten als het origineel, en hier is het duidelijk dat alleen het feit dat je programma veranderde er voor gezorgd heeft dat het niet langer dezelfde taak kan verrichten.

(menu) [Sectie: Tivoïsatie - de beperkingen in de derde proeftekst]

In de derde versie hebben we ervoor gekozen om de voorwaarden een beetje af te zwakken. We hebben het beperkt voor een categorie toestellen die wij "producten voor particulieren" noemen, waarmee we alle consumentenproducten en toestellen bedoelen die gemaakt zijn om in huis te gebruiken. Dit hebben we gedaan om toestellen uit te sluiten die bedoeld zijn voor het gebruik in bedrijven en die normaal gezien nooit door gewone consumenten gebruikt zullen worden.

We hebben deze regel gewijzigd omdat het grootste gevaar ligt bij de producten voor particulieren, en we er dankzij deze wijziging in slagen om bedrijven gedeeltelijk akkoord te laten gaan met de nieuwe regeling, die naar wij hopen zal volstaan om deze dreiging af te slaan.

Producten die deze techniek van tivoïsatie gebruiken, doen dat meestal omdat één of andere 'slechte' eigenschap in het product zit ingebouwd. De Tivo bijvoorbeeld bespioneert zijn gebruikers en past DRM technieken toe. Daarom willen zij niet dat je hun programma wijzigt. Digital Ristrictions Management is gewoon onethisch, dat zou nooit getolereerd mogen worden. En je gebruikers bespioneren is ook onethisch, maar we hebben niets in onze GPL gezet dat zegt dat je je gebruikers niet mag bespioneren, of dat je software in staat moet zijn om iets te kopiëren. We plaatsen helemaal geen beperkingen op de functionaliteiten van een door u aangepast programma.

De anti-tivoïtatie vereisten, beperken je niet op dat gebied. Je kan de slechtst mogelijke praktijken bedenken, en ontwikkelen in een aangepaste versie. Wij proberen er alleen voor te zorgen dat de gebruikers die het programma van jou krijgen, de vrijheid hebben om deze slechte eigenschappen terug te verwijderen en om het even welke goede eigenschap die je verwijderde opnieuw te implementeren. Zij moeten de vrijheid daarvoor hebben, net zoals u daarvoor de vrijheid had. Dat is hetgeen waar de anti-tivoïsatie regeling voor zorgt.

(menu) [Sectie: Uithollen van de EUCD en de DMCA]

We hebben nu ook voorzieningen in sectie drie, die proberen een tegengewicht te vormen voor oneerlijke wetgeving zoals de Digital Millenium Act in de VS, en het EU Copyright Directive - een verdrag dat nooit ondertekend zou worden door een regering die haar burgers wil vertegenwoordigen.

De regeling bevat twee paragrafen. Eén die gericht is op de DMCA en gelijkaardige wetgeving, een tweede gericht op de EU Copyright Directive, maar beiden hebben hetzelfde doel. Wat we willen bereiken: als iemand software onder de GPL gebruikt als onderdeel van een schema om iets de coderen of te decoderen, dan kan tegen een ander programma dat deze gegevens decodeert nooit een klacht ingediend worden omdat ze een overtreding zijn van deze wetten. Dit is een eenvoudige maatregel om te voorkomen dat mensen niet langer ,al dan niet aangepaste, versies van die software zouden kunnen verspreiden. We zorgen ervoor dat deze wetten niet gebruikt kunnen worden om aangepaste versies van deze software, verdeeld onder de GPL, tegen te houden.

[26:30]

(menu) [Sectie: Novell, Microsoft, en patenten]

Er bestaat nog een andere aanval op de vrijheid van Vrije Software, die we pas vorig jaar in november ontdekten met de Novell-Microsoft overeenkomst. Novell maakte zo een overeenkomst met Microsoft, Novell betaalt Microsoft voor het verdelen van software onder een GPL-licentie, Microsoft geeft de klanten van Novell in ruil een zeer beperkte patentlicentie, die alleen geldig is als men akkoord gaat om veel van de vrijheden die de GPL hen geeft op te geven.

Dit is een zeer grote bedreiging, dus pakken we dit langs twee kanten aan. Eén maatregel is gericht tegen Microsofts deel in de overeenkomst. Wij zeggen: als je een overeenkomst sluit voor het bezorgen van iemand anders zijn versie van een programma onder de GPL versie drie, en je geeft samen daarmee om het even welke soort van patentlicentie, dan wordt deze patentlicentie uitgebreid naar iedereen die het programma krijgt. Dus als Novell software gaat verdelen met een GPLv3 licentie met deze overeenkomst, dan heeft dat gevolgen voor Microsoft want zij verzorgen een vorm van verdeling door hun overeenkomst.

De andere paragraaf, die beiden in sectie elf zitten, is gericht op Novells deel van de overeenkomst, en zegt: als je een programma verdeelt onder een afspraak met een derde, zodat uw klanten, op een discriminerende wijze, de belofte krijgen om niet aangeklaagd te worden voor patentinbreuken, dan ben je in overtreding met de licentie en verlies je dus het recht de software nog langer te verdelen.

Er zijn eigenlijk wel wat meer voorwaarden, omdat we bepaalde andere praktijken willen uitsluiten. Zo zijn er bijvoorbeeld patentparasieten, dat zijn bedrijven die enkel en alleen bestaan om mensen te bedreigen met rechtszaken voor patentinbreuken en hen willen laten betalen. Als zoiets gebeurt, hebben de bedrijven die aangevallen worden vaak geen andere keuze dan te betalen. Wij zouden echt niet willen dat ze daarna in een positie van GPL-overtreder komen te zitten. Dus kwam er een voorwaarde dat deze regeling alleen geldt als de patenthouder zelf ook een verdeler van software is. Patentparasieten doen dat dus niet. Met als gevolg dat slachtoffers van deze patentparasieten niet in overtreding worden gesteld door deze paragraaf.

We hebben ook maatregelen genomen om algemene kruis-licenties en soortgelijke praktijken, die ons niet op dezelfde manier bedreigen, uit te sluiten.

[29:38]

Sectie elf, waarin deze paragrafen zijn opgenomen, doen nog meer. We hebben beslist dat in de GPL versie drie, de verdelers expliciet patenlicenties moeten geven als ze de software verdelen. We hebben dit op twee manieren gedefinieerd. Zij die bijdragen leveren aan het programma, die ook maar iets wijzigen, geven een bevestigende patentlicentie aan alle toekomstige ontvangers. Zij die alleen maar kopieën van de software verder geven, zonder iets te veranderen, zijn ertoe gebonden niemand van de toekomstige ontvangers aan te klagen, of de licentieovereenkomst wordt verbroken.

Dit is een soort van compromis, dat zo ontworpen is dat veel bedrijven geïnteresseerd zullen zijn om deel te nemen aan de verdeling, en op deze wijze hopen we onze gemeenschap wat meer veiligheid te bezorgen.

In vorige versies van de GPL hebben we nog nooit enige vorm van expliciete patentlicentie gehad. We gingen er van uit dat als u software verdeelde onder de GPL, en iemand dus de toestemming geeft om bepaalde dingen te doen, u die persoon niet kan aanklagen omdat hij die zaken doet. En in de VS is dat waar, binnen bepaalde grenzen, maar dat geldt niet over de hele wereld. Dit is dus ook een vorm van internationalisering - hetzelfde resultaat nastreven over heel de wereld.

(menu) [Sectie: Stopzetten van de licentie]

Een andere verandering die we invoeren is in de stopzetting van de licentie. Als je de licentie niet nakomt bij versie twee van de licentie, mag je niets meer met het programma doen. En de enige manier om deze rechten terug te krijgen, is elke houder van een auteursrecht gaan opzoeken, en om vergiffenis vragen. Wat je in de meeste gevallen wel zal krijgen, als je aantoont dat je de licentie in de toekomst wel zal nakomen. Maar soms zijn er echt wel heel veel auteurs die je moet bezoeken.

Dit kan soms een gigantisch groot werk zijn. Soms is het een onmogelijke taak. In GPL versie drie, wordt je licentie niet automatisch ingetrokken. Het is de houder van het auteursrecht die u een brief kan schrijven die zegt: "Ik plaats u onder toezicht.", hierna kan de rechtenhouder, als hij dat wil, uw licentie beëindigen. Maar dat hoeft niet. Hij kan u ook gewoon vergeven als hij vaststelt dat u zich in regel stelt.

Met volgend resultaat: Veronderstel dat u een volledige GNU/Linux distributie verdeelt, met enkele duizenden programma's erin, en u doet iets dat niet mag volgens de licentie. Veronderstel dan dat u van tien rechtenhouders een bericht krijgt dat u in overtreding bent met de licentie. U denkt bij uzelf "Oh, ik kan dit beter volgens de regels doen", er gaan dan zestig dagen voorbij, waarin misschien nog een vijftal rechtenhouders u contacteren. Deze vijftien rechtenhouders zijn dan ook de enige die jouw licentie kunnen intrekken. Het idee is nu dat u die vijftien rechtenhouders duidelijk toont dat u nu wel in regel bent, en dat u ze ook belooft om dat in de toekomst zo te houden. Zij zullen dan zeggen: "OK, wij vergeven u".

U moet niet op zoek naar die duizenden andere rechtenhouders, en hen allemaal om vergiffenis vragen. Dus zolang u in overtreding bent, kunnen alle rechtenhouders, die op de hoogte worden gebracht, u een verwittiging sturen. Maar van zodra u in regel bent, dan hebben ze nog maar zestig dagen om u een verwittiging te sturen, en daarna kan dat niet meer. Dus moet u alleen maar rekening houden met de personen die binnen deze periode gereageerd hebben.

[34:00]

We hebben ook een automatische herstelperiode ingesteld voor personen die een eerste keer in overtreding zijn. Als je de licentie overtreedt, en het is je eerste inbreuk bij een bepaalde rechtenhouder, en je herstelt je fout binnen de dertig dagen, dan wordt u automatisch terug in regel gesteld. Je bent terug in orde. Maar dat geldt niet meer bij een tweede inbreuk.

We willen het wat makkelijker maken voor toevallige overtreders, diegenen die bereid zijn om hun fout recht te zetten, terwijl het ook eenvoudiger moet zijn om maatregelen te nemen tegen diegenen die hun fouten niet willen corrigeren.

[34:55]

De nieuwigheid die we in sectie tien hebben ingevoerd, is wat er moet gebeuren als een bedrijf opsplitst of een afdeling verkoopt aan een ander bedrijf, hoe met het dan verder? Wij hebben ervoor willen zorgen dat dat duidelijk is. Het zou geen erg controversieel punt mogen zijn, maar nu is het tenminste geregeld.

(menu) [Sectie: Formaliseren van de extra toestemmingen]

Nog een andere verandering is het formaliseren van wat het betekent om extra toestemmingen te geven. Er is vandaag met de GPL versie twee al een veel voorkomende praktijk om te zeggen "Dit wordt verdeeld onder de GPL versie twee of een nieuwere versie, en daarbovenop mag je ook X, Y en Z". Toegevoegde speciale toelatingen als een uitzondering.

En dit is perfect in orde, want wat betekent het om een programma te verdelen onder een Vrije Software licentie? Het is een opsomming van de toelatingen die je geeft en als jij dat wil kan je nog meer zaken toestaan.

Maar om duidelijk te stellen wat dat betekent, hebben we het geformaliseerd. We hebben uitgelegd dat je bijkomende toelatingen kan geven voor dat deel van de code onder de GPL dat je zelf hebt bijgedragen, indien je het recht hebt om deze toelatingen te geven. Aangezien de code beschikbaar is onder de voorwaarden van de GPL, kan iemand die de code verandert, de bijkomende toelatingen opnieuw verwijderen. De GPL geeft haar de toestemming om haar versie te verdelen onder de GPL. Ze hoeft helemaal geen bijkomende toelatingen te geven voor haar versie. Aangezien ze de bijkomende toelatingen van u kreeg, kan ze natuurlijk beslissen om ze ook aan u toe te kennen. En als ze deze code verandert, kan ze ook uw bijgevoegde toelatingen toekennen als ze dat wenst.

Dus als een programma verdeeld wordt onder de GPL plus toegevoegde toestemmingen, kan iedereen die de code verder verdeelt, kiezen wat hij doet. De toegevoegde toestemmingen laten staan of verwijderen. Sectie 7 beschrijft dit. Er staat ook dat sommige soorten van expliciete voorwaarden uit andere Vrije Softwarelicenties, volgens ons, compatibel zijn met de GPL, wat trouwens nu al vaak in praktijk bij de GPL versie twee is gebleken. Maar nog eens, het is beter om het expliciet te omschrijven.

Dit zijn vaak heel gewone voorwaarden. Zoals, deze melding van het auteursrecht mag niet verwijderd worden. Of allerlei vormen van het verwerpen van verantwoordelijkheid. Het zijn geen zware voorwaarden.

In proeftekst twee, was deze sectie zeven, veel ingewikkelder. We hadden het zo opgesteld dat er enkele specifieke, belangrijke voorwaarden waren omschreven die je mocht toevoegen. We hadden dan ook een veel ingewikkelder systeem nodig om deze voorwaarden juist op te volgen. Veel mensen waren tegen deze ingewikkelde regeling. Dus hebben we dit opnieuw verwijdert, en sommige zaken op een andere manier aangepakt. Zo bestaat er nu bijvoorbeeld een sectie in de laatste discussietekst die zegt dat als code wordt verdeeld onder de GPL versie drie, je dat programma ook mag linken met code die verdeeld wordt onder de Affero GPL. In een vorige proeftekst hadden we gezegd dat de bijkomende voorwaarden van de Affero GPL zo'n voorwaarde was die u kon toevoegen voor de code die u bijdraagt aan een programma. Nu is dat niet meer zo. Nu is de GPL gewoon de GPL, en het staat alleen toe dat je de code linkt met andere code die door haar ontwerpers verdeeld wordt onder de Affero GPL.

De Affero GPL, voor diegenen die het niet moesten weten, is eigenlijk gewoon de GNU GPL, met één bijkomende voorwaarde: als je de software gebruikt op een website, dan moet je de gebruikers in staat stellen om de gebruikte software te downloaden. De code die overeenkomt met de versie van het programma waarmee de gebruiker communiceert.

Men is op dit idee gekomen voor personen die specifiek voor dit doel software ontwikkelen, voor op servers, zij willen dat mensen die openbaar een aangepaste versie van hun software gebruiken, deze versie ook opnieuw beschikbaar stellen aan de gemeenschap.

Toen wij Affero advies gaven over deze licentie, hadden we al de bedoeling om een toekomstige versie van de GPL daarmee compatibel te maken. En dit is hoe we dat gaan verwezenlijken.

(menu) [Sectie: BitTorrent]

Een andere verandering die we doorvoerden is voor de ondersteuning van zaken zoals BitTorrent. Bittorrent is vrije uniek, want als je kopieën ontvangt, ben je automatisch ook een verdeler van de kopieën, zonder dat je het zelf weet. Dit is zo bizar, dat ik in 1991 zoiets nooit had kunnen verzinnen. En wie een programma onder de GPL versie twee verdeelt met BitTorrent, doet eigenlijk zaken die niet kunnen volgens de GPL.

Al deze mensen verdelen kopieën, zonder het zelf te weten, maar komen de verplichtingen die de verplichtingen van de GPL niet na. We hebben dat dus wat aangepast zodat deze mensen niet in de problemen komen. Het is maar logisch dat verdelen met de hulp van BitTorrent, toegestaan is.

[42:00]

Het probleem heeft te maken met de uitvoerbare code. De GPL stelt dat als je uitvoerbare code verdeelt, je ook de broncode beschikbaar moet stellen. Maar als iemand deelneemt aan een Torrent voor de uitvoerbare code, dan is de kans groot dat hij helemaal niet weet waar de broncode is. Hij heeft de torrent zelf niet opgezet, en we stellen hem dan ook helemaal niet verantwoordelijk om ook voor de broncode te zorgen, hij is gewoon een gebruiker die een kopie wil verkrijgen via een Torrent.

Een andere verandering, die het leven van veel mensen een stuk eenvoudiger zal maken, is dat het nu zal toegestaan zijn om de uitvoerbare code te verspreiden op een fysiek medium, en de code voor het publiek beschikbaar te stellen op een server. Vroeger was dat niet toegestaan omdat het toen voor veel gebruikers ongelooflijk lang kon duren, en dus vrij duur kon worden, om de overeenkomende broncode te downloaden.

In grote delen van de wereld, en zeker zestien geleden, hadden mensen geen toegang tot breedband internet. Het enige wat ze hadden was een inbelverbinding. je kon toen iemand een CD geven met een volledig systeem op, en als je dan tegen die persoon zegde: "Als je de broncode wil, haal die dan binnen langs je telefoonlijn", zou dat wel belachelijk klinken. Dus hadden wij gesteld dat je het aanbod moest doen om hem een CD, of een andere fysiek medium, met de broncode op te sturen. Wat veel goedkoper en praktischer is, dan het hele pakket via je telefoon binnen te halen. Vandaag zijn er over heel de wereld verschillende bedrijven die je deze dienst leveren, ze downloaden om het even wat, branden het op een CD en versturen het naar u, tegen zeer democratische prijzen. Dus het probleem waartegen we onze gebruikers wilden beschermen, dat het onmogelijk zou kunnen zijn om de broncode te verkrijgen, is vandaag geen probleem meer. Deze diensten zijn goedkoper dan wat het door de GPL versie twee verplichte aanbod kostte. Wij veronderstellen nu dat mensen eerder gebruik zullen maken van deze bedrijven en leggen de last dus niet langer op de schouders van al de verdelers.

[44:44]

Dat is zowat de basis van de veranderingen. Er zijn veel meer kleine details die veranderen, waarvan ik er momenteel zelf allicht al enkele vergeten ben.

We hebben ook een paragraaf uit de GPL versie twee verwijderd, die een geografische beperking oplegde. Het was verboden een programma te verdelen in een land, waar het omwille van patent-achtige zaken, niet-vrij zou worden. Wij denken dat we daartegen voldoende beveiligingen hebben ingebouwd, en niemand heeft deze paragraaf ooit gebruikt.

Dus binnen ongeveer negentig dagen ...

[Technische onderbreking]

(menu) [Patentvergelding en de Apache-licentie]

De vorige discussieteksten hadden enkele voorzieningen om vergeldingsmaatregelen te nemen tegen agressief gebruik van softwarepatenten. Ten eerste was er een heel beperkt vergeldingsrecht in de GPL zelf: als iemand een aangepaste versie van een programma gaat gebruiken en dan iemand anders gaat aanklagen voor patentinbreuken omdat hij dezelfde veranderingen in zijn eigen versie implementeerde, dan verliest de eerste een heel specifiek recht, het recht om nog langer het programma aan te passen.

We hebben dat verwijderd, omdat het niet erg efficiënt leek. Ook in sectie zeven, waar de toegestane extra voorwaarden beschreven stonden, stond een veel sterker soort vergelding, samen met nog twee andere vormen die werden toegestaan. De laatste discussietekst heeft één van deze regelingen in de basistekst, en moet dus niet langer als mogelijke extra voorwaarde beschreven worden. De andere voorwaarde wordt in praktijk blijkbaar door niemand gebruikt, en hebben we dan ook weggelaten om de tekst te vereenvoudigen.

De reden waarom we mensen wilden toestaan om deze twee maatregelen op te nemen, was voor de compatibiliteit. Eén van die maatregelen werd gebruikt in de Apache-licentie. We hadden gehoopt de GPL versie drie compatibel te maken met de Apache-licentie, en dachten daarin geslaagd te zijn. We hebben ons steeds gefocust op de vergeldingsclausule in de Apache-licentie, en in de vorige discussieteksten was dat een mogelijke bijkomende voorwaarde voor code die je zelf toevoegde. Nu zit deze clausule dus ingebouwd in de GPL, en is het niet langer nodig ze expliciet toe te voegen.

Dus zijn we nu compatibel met deze clausule in de Apache-licentie, maar enkele maanden geleden ontdekten we een andere clausule in de Apache-licentie, waar in sommige gevallen een bepaalde garanties gevraagd worden, het is onmogelijk voor ons om hiermee compatibel te zijn. We zullen er dus niet in slagen om de GPL versie drie compatibel te maken met de bestaande Apache-licentie. Ik vind dat spijtig.

(menu) [Sectie: De zin, met datum, tussen vierkante haakjes]

Er staat één zin tussen haakjes in de huidige proeftekst, die eventueel een begindatum vaststelt voor de paragraaf die het verbiedt om overeenkomsten te sluiten die uw klanten beveiligen tegen patentovertredingen. We hebben nog niet beslist of deze regeling ook zal gelden voor overeenkomsten die afgesloten zijn voor deze discussietekst is verschenen. We willen eerst zeker zijn dat we onze taak, om een juiste scheidingslijn te trekken tussen deze schadelijke overeenkomsten en andere overeenkomsten, naar behoren hebben vervuld. We hebben enkele criteria beschreven die volgens ons moeten volstaan, maar hopen tijdens de discussie te ontdekken of dat echt zo is.

We denken dat we de Novell-Microsoft overeenkomst voldoende hebben aangepakt met de andere voorwaarde, diegene die gericht is op Microsofts deel van de overeenkomst. Zelfs als we de tweede paragraaf, die gericht is Novell's deel van de overeenkomst, pas laten ingaan na deze datum, hebben we deze specifieke overeenkomst geblokkeerd. Maar als we de scheidingslijn juist hebben kunnen trekken, dan zal ook deze paragraaf gelden voor overeenkomsten gesloten voor en na het verschijnen van deze tekst. We hebben deze beslissing nog niet gemaakt.

[52:00, einde]

[Opmerking: voor meer informatie over de GPLv3, lees de FSFE's GPLv3 pagina en de linken bovenaan deze pagina naar achtergrondinformatie en aanverwante documenten]